Maand: februari 2015

Groeien, van kind naar volwassenen, van onbewust naar bewustzijn.
Beide staan hoe dan ook met elkaar in verbinding.

In mijn werk gebruik ik veel innerlijk kind werk, hier bewust aandacht aan geven, om soms van onbewuste pijn naar bewuste pijn/verdriet/ervaring te gaan om deze vervolgens met liefde en respect te eren, bedanken en los te laten.

Tijdens mijn sessies of workshop/cursussen die ik geef vraagt het ‘’jonge kind’’ grote aandacht in ervaringen, gevoelens en emoties en bij veel volwassene zit er veel oud zeer van deze jonge levensfase, vaak zelfs geboorte en tevens ook tijdens de zwangerschap van de eigen moeder en eerste levensjaren speelt hierin een grote rol.
Om deze reden heb ik de mogelijkheid gecreeerd om mezelf weer verder te ontwikkelen en inmiddels te zijn gaan specialiseren in het VroegkinderlijkTrauma/SymbioseTrauma (verbinding).

Het woord trauma staat omschreven als wond, schokkende aandoening, en wanneer deze als overweldigend en machteloos ervaren wordt dan laat dit zijn sporen achter. Oftwel het trauma.

Het vroegkinderlijk en symbiosetrauma als in prenatale fase (tijdens zwangerschap), geboorte en hechtingsproces in de jonge kinderjaren is hetgeen wat mijn aandacht heeft gevraagd, en vaak onbewust bij veel volwassenen een litteken achter heeft gelaten vanaf het kind zijn tot in de huidige levensfase.
Niet alleen hun eigen kindzijn vraagt aandacht, maar veel van hen die zelf inmiddels ook ouders zijn geworden krijgen hiermee te maken bij hun kinderen waardoor zij ook weer gespiegeld worden in hun eigen oude trauma.

Ongeboren en pasgeboren kinderen zijn kwetsbare wezentjes. Vroeger werd vaak gedacht dat zij niets voelden, nu weten we dat ervaringen in de moederschoot, of tijdens het geboorteproces of de eerste levensjaren zo overweldigend kunnen zijn dat het hen ‘traumatiseert’. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen tijdens de zwangerschap bij lichamelijke of emotionele problemen van de moeder, complicaties bij de bevalling zoals een moeilijke bevalling of een keizersnee, onveiligheid en zuigelingenzorg (hechting) die de echte gevoelens van een kind niet erkent. Maar ook een scheiding of verlies van iets of iemand dierbaars.

Dit alles gebeurd bijna altijd onbewust. Het werkt helaas wel diep door op de ontwikkeling en gedrag van een kind in relatie met zichzelf en naar andere waardoor het overlevingsmechanimse hierin een grote rol gaat spelen. We leren onszelf ‘overleven’ oftewel staande houden. Wanneer er geen aandacht aan besteed wordt tijdens het kindzijn, speelt dit veelal mee in de klachten van een volwassene.

Ook kan een iemand in zijn vroege kinderjaren iets meegemaakt hebben, of een kind van nu iets meemaken wat een voor hen ingrijpende gebeurtenis is die niet verwerkt kon worden. Deze worden afgeplitst en verdrongen waardoor dit in de latere levensjaren alsnog de aandacht kan vragen. Sommige thema’s komen pas later op je pad, pas wanneer je ervoor openstaat

Het woord trauma draagt doorgaans een behoorlijke lading met zich mee, maar een gevoel van onveiligheid of een enorme schrikreactie in de kinderjaren kan hierin een ok al hele grote rol spelen

Naast dat dit specialisme bij volwassene hierin vanuit de werkvorm spirituele therapie en systemisch werk vorm gaat krijgen, zie ik dat veel kleine kinderen die bij me komen met hun ouders ook moeite hebben met hun veiligheid en de daarbij horende hechting, en hun eigen ik neer te kunnen zetten.
In beide gevallen voor mij niet meer dan een logische stap om mijzelf hierin te gaan specialiseren.
Zoals hierboven genoemd gebruik ik bepaalde werkvormen, met als rode draad de chakrapsychologie, en werken in het onderbewuste.

Vooralsnog gebruik ik veel energetische behandelingen waarin veel loskomt, en werk ik met opstellingen. Dat wil zeggen dat er in de ruimte visueel gemaakt wordt wat er speelt en daarin kan ik me afstemmen op de client zodat er inzicht ontstaat en in de meeste gevallen de oude pijn getransformeerd kan worden zodat lichaam geest en ziel weer in balans kunnen komen.

De Trauma opstellingen die ik ga volgen zullen hierin een bijzonder bijdrage gaan leveren

-Sanne

Ik ontvang een jonge moeder bij me, ze verteld dat haar dochtertje van 2,5 haar geen moment uit het oog verliest. Ze heeft al haar aandacht nodig en hangt aan haar moeders been.
Ik krijg via mama direct contact met het meisje en ik kan haar onveiligheid voelen. Als ik mama naar de bevalling vraag verteld ze dat haar kindje na een lange bevalling met een keizersnee ter wereld is gekomen en door complicaties ook nog vrij vlug naar een andere afdeling is gebracht. Pas na een uur kan ze haar kindje voor het eerst vasthouden.
Ik vraag haar of ze haar ogen dicht wilt doen, en met haar aandacht naar haar onderbuik en bekken wilt gaan en alleen maar te gaan voelen. Met tranen over haar wangen doet ze haar ogen open en verteld me dat ze zich hier heel eenzaam en onveilig bij voelt.
Als ik vraag hoe haar eigen geboorte was verteld ze dat ze zelf ook via een keizersnede ter wereld is gekomen en dat ze pas na een dag bij haar moeder werd gelegd, zo weet ze van haar moeder.
Als ik haar vraag naar de verbinding met haar moeder verteld ze dat deze heel hecht is, ze zegt dat ze haar bij wijze van niet uit het oog verliest en zich heel verantwoordelijk voor haar voelt, en ik zie dat het kwartje direct bij haar valt..
Niet alleen haar dochtertje spiegelt haar eigen gedrag in relatie naar haar moeder, maar zowel zijzelf als haar eigen dochtertje hebben een hechtingsprobleem ontwikkeld door een (in dit geval korte) onveilige situatie tijdens de geboorteperiode wat ervoor heeft gezorgd dat zij zich beide op een overlevingsmechanisme hebben ingesteld door zich extreem te gaan vasthouden aan hun moeder. Dit (claim)gedrag is voor hen beide een manier om niet constant dat onveilige gevoel te hoeven voelen maar moeten daarvoor wel in hun moeders energie blijven, en hierdoor ook energetisch nog met de navelstreng verbonden blijven. Daardoor blijft ze onbewust constant voor haar moeder zorgen en haar emoties overnemen.
Als ik haar in de ruimte neerzet en ik tegenover haar, haar moeders plek energetisch inneem laat ik haar uitspreken dat ze niet heeft bedoeld om haar dingen over te nemen. Dat ze dacht dat dit zo moest om zich veilig te kunnen voelen, en dat ze zich hier in liefde van los wilt maken omdat ze zo niet goed voor zichzelf kan zorgen en ook niet voor haar kind. Los uit de symbiose/afhankelijkheid die normaal vroeg in de kinderjaren ervoor zorgt dat een kind op eigen benen kan/mag leren staan om zijn eigen ik en zelfstandigheid te ontwikkelen en ontdekken.
Ik op haar moeders plek spreek uit naar haar dat ik haar los laat uit deze emotionele samensmelting en dat ik altijd voor haar ben en zorg als moeder zijnde, en ik zeg dat ze op de grond mag gaan zitten. Ze mag zich klein maken, als een kind en ik kniel bij haar met mijn hand op haar hoofd en ik verbind me vanuit mijn hart met haar.
Door verantwoordelijkheid voor haar eigen stuk te nemen zal zij ook al een groot stuk voor haar dochter doorbreken, in geval van beide moeders. Naast dit gespiegelde stuk is dit voor haar dochtertje zelf ook een geboortetrauma waardoor ook zij hier in geheeld mag worden. Ik maak met mama een nieuwe afspraak om hier aan te gaan werken als ook aan haar eigen veiligheid. Ik geef haar mee dat ze tegen haar dochtertje zegt ‘je mag er zijn’
Bijzondere sessie<3

Dikke knuffel voor deze mama!

Ik ontvang een mama, verdrietig omdat haar zoontje van 1,5 erg onrustig is en niet getroost of geknuffeld wilt worden.
Ze verteld dat ze zich hierdoor een slechte mama voelt omdat ze het gevoel heeft er niet te kunnen zijn voor hem wanneer hij die veiligheid nodig heeft. Ze begrijpt niet waarom haar eigen kind niet wilt knuffelen. Ze wilt hem juist die extra aandacht en liefde geven zegt ze, vooral omdat dat een groot gemis was vanuit haar eigen opvoeding,

Ze laat me vrij gemakkelijk toe als ik contact met haar maak. Ik voel haar verdriet van het gemis van emotionele veiligheid.
Ik vraag haar hoe de verbinding met haar ouders was. Dit raakt haar direct, ze verteld dat haar moeder vroeger niet lekker in haar vel zat waardoor ze zich bewust op de achtergrond hield om haar moeder niet tot last te zijn.

Hierdoor heeft ze onbewust en vanuit loyaliteit naar haar moeder ervoor gekozen om emtioneel te zorgen voor haar waardoor er weinig ruimte was voor haar eigen emoties en ze deze voor haar eigen rekening nam.
Als ik dit zo aan haar spiegel, kijkt ze me aan en vraagt aan me; ik projecteer mijn eigen onvervulde behoeftes op mijn zoon he?
Bijzonder om te zien hoe het direct bij haar binnenkomt.

En wat hij spiegelt naar haar is dat zij zich enorm afgewezen voelt in haar eigen behoeftes, en doordat ze deze nu overcompenseert in dit gedrag om hem niet datzelfde gevoel te laten ervaren, doet hij excact hetzelfde. Hij wilt niet getroost worden, hij kan het zelf wel, hij wilt niet geknuffeld worden, dat is niet nodig.
Het is alleen nodig als hij er behoefte aan heeft, niet wanneer zij haar eigen behoeftes wilt vervullen. Dan gaat het niet meer om zijn veiligheid maar om die van haar.

Ik vertel haar dat, als ze wilt, ze haar innerlijk kindstuk aandacht mag gaan geven. En met het inzicht wat ze gekregen heeft bij mij verder in begeleiding dit stuk kan oppakken zodat ze naar de behoefte van haar zoontje kan gaan handelen wanneer hij dat nodig heeft, en niet opvoeden vanuit haar eigen onvervulde behoefte. Zo krijgt hij ook weer de kans om de aandacht te vragen wanneer híj dit nodig heeft..

Ik geef haar nog mee dat het belangrijk is dat ze het uitspreekt naar haar zoontje dat ze verantwoorlijkheid neemt voor haar eigen stuk en dat ze hem bedankt dat hij haar dit gespiegeld heeft, kinderen voelen zo dat hun boodschap gehoord is waardoor zij dit weer los kunnen laten.
Als ik moeder spreek op de vervolg afspraak verteld ze me dat haar zoontje uit zichzelf bij haar op schoot komt, tegen haar aankomt liggen als hij daar zin in heeft, en zelfs getroost wilt worden wanneer nodig <3

– Sanne