Maand: mei 2016

Ik kwam een oude ziel tegen,
in een jong lichaam.

Vol met wijsheid en frustratie
omdat ze zich gevangen voelde,
met daaronder een sprankelend licht.

Het klopt dat onze maatschappij niet
om weet te gaan met wijze kinderen.
Kinderen die al vanuit hun ziel
kunnen spreken en haarfijn de
vinger kunnen leggen op jouw zere plek.

Ze kijken dwars door je heen.
Zien alles wat jij verborgen wilt houden.
Daarom confronteren ze je,
maken ze van alles in je los,
zodat jij gaat kijken naar jezelf.

Want diep van binnen weet je dat ze
je ware Zelf kunnen zien.

Innerlijke wijsheid moet ook in een lichaam
geboren worden, en wanneer je het geen ruimte
biedt, zet je deze kinderen gevangen.

Andersom mogen deze kinderen leren
dat er systemen zijn. En hoe die werken.
Want dat waar ze tegenaan lopen 
zullen ze veranderen.

Daarom zijn ze nu hier.

Hun lichamelijke leeftijd is niet hun werkelijke
leeftijd. En een van hun grootste struikelblokken.
Wijsheid is voor velen nog leeftijdsafhankelijk.
Zij willen graag op hetzelfde level met je praten,
dat je open en eerlijk bent.

Ze hebben vaak te horen gekregen dat er iets
mis aan hen is, en voelen zich anders.
Presteren niet onder druk en zijn gauw verveeld.
Hebben moeite met het platte van kennis,
want wijsheid is hun ding.

Ze hebben ruimte voor inspiratie, het vrije denken,
en filosoferen nodig. Dan worden ze wakker en gaat er
iets stromen. Ze weten hun vrijheid zelf vorm te geven.
En passen daarom niet in de hokjes.

Daarom is voor veel van deze kinderen het huidige
onderwijs verstikkend, ze mogen niet genoeg zelf
vormgeven. Hun creativiteit wordt niet ingezet,
Men is niet nieuwsgierig naar de mens die achter
de cijfers zit. En dat doet deze kinderen leeg lopen.

Ze kunnen weinig met hun wijsheid,
omdat de wereld op kennis is gericht.

Ik kwam een oude ziel in een jong lichaam tegen….

‪#‎Lichtflits

Onweersbuikje
Mees is boos! Het gaat niet zoals hij wilt.
De avond ervoor las ik hem een boekje voor over de toveraar die vergat te toveren, over wat er gebeurd als je de dingen die je leuk vindt niet meer doet of vergeet te doen omdat je bezig bent het andere naar de zin te maken en je jezelf vergeet.
Hij geniet ervan als ik daarover vertel en vraagt waarom de toveraar een onweersbui tovert als ie boos is.
Ik vertel dat als je je boos voelt er van alles kan ontploffen in je lijfje en dat dat lijkt op een onweersbui.
Tijdens zijn boze bui ga ik bij hem op de grond zitten en zeg dat ik er voor hem ben als hij me nodig heeft. Even later kruipt hij bij me in mijn schoot. Nog steeds heel boos en verdrietig. Hij wordt er rustig van als ik zeg dat hij mag voelen wat hij voelt. Ik voel me boos zegt hij, nou voel dat maar even zeg ik. Ik voel me ook weleens boos vertel ik m.
En ik voel dat zijn lijfje langzaam weer begint te ontspannen, hoe meer ik hem de kans geef om die boosheid er te laten zijn en te uiten hoe rustiger hij wordt.
Zelf rustig blijven is ook een kunst, want uiteraard voel je als ouder zelf ook vaak de frustratie/onrust en de onmacht omdat je je kind graag wilt helpen om zich niet zo te voelen en wilt beschermen tegen de minder fijne gevoelens.
Of dat je op een plek bent waar alle ogen op je gericht zijn en je het gevoel hebt je te moeten aanpassen.
Het gaat er in mijn ogen om dat je kind mag leren dat er gevoeld mag worden wat er te voelen is, ipv onderdrukken of tegen verzetten. En mag leren omgaan met ook minder fijne gevoelens en emoties zoals boosheid verdriet en angst.
Wat van hem is of van de ander.
Huil maar even, ipv doe je tranen maar weg. Ben maar even boos, ipv daar hoef je toch niet boos om te worden. Wat de aanleiding ook is, het voelt gewoon zo. Of je nu kind bent of niet.
We knuffelen even flink en erna verteld hij; mama ik had ook een onweersbuikje!
Het onweer zat in mijn buik en ontplofte en er kwamen regendruppels uit.
Wat fijn zeg ik dat je dat zo kon voelen, zullen we er wat zonnestraaltjes naartoe brengen vraag ik?
Ik leg mijn handen op zijn zonnevlecht, (3e chakra, krachtpunt/emoties/ego/ik) en vertel dat het zonnetje nu weer mag gaan schijnen.
Dat er straaltjes in zijn buikje komen en het weer warm wordt.
We zeggen samen ons versje op:
Hallo boos, ik zie je, ik voel je.
En nu stuur ik door mijn buikje, helemaal naar beneden door mijn voetjes de grond in.
Dag boos!!
Dat is fijn mama!
Ja schat dat is fijn zeg ik!
Het zonnetje maken we net zo groot totdat het helemaal om hem heen zit en als ik dat doe zorg ik er ook voor dat ik zelf goed gegrond ben en mijn aura goed heb staan.
Jij hebt ook weleens een onweersbuikje he mama? Ja zeker antwoord ik, mama heeft dat ook weleens, maar dat is van mij zeg ik. En wat van mij is mag je bij mij laten. Hij knikt, en ik krijg een dikke kus ❤️

De gedachte dat je (indigo) kind in de maatschappij
moet passen, mag je los laten.
Ze passen niet en ze zullen niet passen, want daarvoor
zijn ze hier niet gekomen.
Ze zijn hier gekomen om de boel om te gooien.
Was het vroeger in het onderwijs zo dat er misschien
1 of 2 kinderen van de 30 buiten de boot vielen,
tegenwoordig is het zo dat er 8 tot 10 kinderen buiten de
boot vallen. En ik heb al klassen meegemaakt waarbij
dat aantal nog groter is.
Dit heeft in eerste instantie gevolgen voor de leerkracht.
want reken maar dat je flexibel moet zijn wanneer je zoveel
kinderen in de klas hebt die tegen dingen aanlopen.
En dit is precies de bedoeling van deze kinderen die naar
de aarde zijn gekomen.Er is een ontwikkeling gaande,
een proces van evolutie van de mens.
Dit vraagt om verandering, en verandering komt niet zomaar,
verandering komt pas wanneer aantallen zo groot zijn dat
we niet anders kunnen dan veranderen. Helaas werkt dat zo
in organisaties die niet meebewegen met de mens, maar de
mens willen stoppen in vaststaande hokjes.
Het thema van de komende jaren is stroming. Dat wat stroomt
kan blijven bestaan. Dat wat niet stroomt zal verdwijnen, in die
zin zal meegenomen worden in de stroming.
En het zijn juist deze kinderen die de vaststaande organisaties
weer in beweging zullen brengen.
Er worden al heel lang indigo’s geboren. En de indigo’s die nu volwassen zijn weten heel goed wat deze kinderen ervaren.
Het zou dan ook goed zijn wanneer je werkt in vaststaande
organisaties, je alvast je kennis en wijsheid inzet om deze
kinderen te ondersteunen.
Er is niets mis met deze kinderen.
Over het algemeen zijn ze enorm intelligent ook al laat hun schoolwerk dat niet áltijd zien.
Het temperament dat ze hebben meegenomen is hun kracht
en hun valkuil, ze moeten leren hun energie zo vorm te geven
dat ze overeenstemming vinden met dat wat ze van binnen voelen,
en dat wat aanwezig is in hun buitenwereld.
Deze kinderen hebben een enorme innerlijke wijsheid,
zijn intuïtief, spiritueel en dienstbaar.
Ze hebben een lijntje met de kosmos
en ontvangen inzichten en begeleiding via hun binnenwereld.
Ze weten wat ze hier komen doen en waarvoor ze staan.
Opvoeders zijn begeleiders en vertalers en ze kunnen niets
met dat wat niet uit het hart komt, wat onecht is.
Dat wat onecht is, daar prikken ze doorheen.
Maskers, en dat wat hoort zegt hun niets.
Wij kunnen daar stempels op plakken zoals autisme,
ADD of ADHD en we kunnen ze benoemen als lastige kinderen,
of we kunnen er voor zorgen dat we echt, oprecht en eerlijk zijn.
onze harten openstellen en ze het vertrouwen geven dat
je hen ondersteunt in wie ze zijn en wat ze hier komen doen.
‪#‎Lichtflits‬

Wellicht zie je in het gedrag van je kinderen ook terug dat keuzes maken lastig is. Of dat ze juist aangeven met hun gedrag dat je je eigen grenzen niet aangeeft. Ze vragen zelf om begrenzing maar laten je ook zien dat je je eigen grenzen niet hanteert.
Of dat je jezelf steeds aanpast, een kind zal hier heel erg zijn best voor doen om je dit te laten zien door bv ander gedrag, zoals boosheid of verdriet te uiten bij personen waar je (denkt) dat dat niet kan of ook daadwerkelijk niet mag. Hij of zij zoekt precies de momenten en situaties uit waar jij deze gevoelens hebt zodat je met jezelf geconfronteerd wordt.
Wanneer een kind dit spiegelt en jij als ouder de confrontatie met jezelf aangaat en ermee aan de slag gaat kan t kind de bespiegelingen weer loslaten. Ook het kind vraagt om te mogen zijn wie hij is. Jij als ouder kan dan voordoen om vanuit jezelf keuzes te maken.
Je eigen grenzen aan te geven en met je eigen ik naar buiten te komen zonder je steeds aan te passen om geaccepteerd te worden.
Sanne

Opvallend gedrag bij een kind, een kind dat opvalt door bepaalde gedragingen die niet wenselijk óf gangbaar zijn in en door de omgeving.
Geen enkel kind gedraagt zich opvallend of trekt zich terug omdat hij of zij daar plezier aan ontleent. Een kind doet dat omdat dit gedrag voor het kind zelf een logische consequentie is van iets ergens in het (familie)systeem, wat voor buitenaf niet zichtbaar is.
Vaak wordt er alleen onterecht op gedragsniveau gehandeld door bv te straffen, waarmee niet wordt bedoeld dat kinderen alles maar mogen doen.
Een kind leeft plaatsvervangend iets uit voor een (voor)ouder wat deze zelf niet naar buiten wil of kan brengen, en in vele gevallen zich niet van bewust is.
Een kort fragment over systemisch werken met kinderen en hun familielot.
Ik ben druk bezig om hier meer en meer bewustwording in te creëren en een nieuwe opleiding te schrijven.
Niet alleen inzicht voor de ouders, maar vooral voor de opvoeders/leerkrachten en scholen etc.
Voor de een zal dit direct resoneren, voor de ander niet (meteen)
Ik krijg ook geregeld reacties of dit niet te ver gaat.
Ik voel met heel mijn hart dat we onze kinderen, en daarmee juist onszelf van heel veel leed kunnen ontdoen. Wat voor gelukkige blije kinderen, ouders en gezinnen zorgt, met minder problemen.
Daarmee wordt niet bedoeld dat er nooit niets mis kan gaan, of er nooit meer problematiek ontstaat, juist door zich te kunnen ontdoen van problemen van andere ontstaat te ruimte om voor zichzelf te zorgen, maar het inzicht te creëren dat wanneer zich iets opvallends of probleem voordoet iemand durft te kijken naar zichzelf en zijn of haar verantwoordelijk durft te nemen met je kind als spiegel.
-Sanne

Wat een kanjertje op zijn ‘eigen-wijze’
Ik ontving afgelopen week een jongetje van 5 samen met zijn mama.
Hij geeft zelf aan dat hij moeilijk kan slapen en buikpijn heeft.
Hij mag bij mij op de tafel komen liggen voor een energetische behandeling.
Hij vindt het erg stoer maar ook spannend voel ik.
Zodra ik begin en mijn handen op zijn kleine voetjes leg roept hij dat het kietelt, en dat hij voelt dat zijn voeten warm worden.
Als ik bij zijn buikje aankom slikt hij een keertje als ik vraag wat hij daar voelt. Hij geeft aan dat daar traantjes zitten, net zoals in zijn hartje. Hij blijkt veel verdriet van zijn moeder over te nemen voel ik, en ook mama voelt direct waar het over gaat. Ze heeft een traumatische ervaring uit haar jeugd niet verwerkt en loopt daar nog dagelijks tegenaan.
Deze kleine kanjer voelt zich veilig genoeg om verder te vertellen en geeft aan dat hij zijn tranen niet durft te laten lopen, omdat hij voor zijn mama wilt zorgen. Hij kan zijn emotionele veiligheid niet vinden op deze manier waardoor hij zijn emoties niet kan uiten.
Ik vertel hem dat als je traantjes laat zitten in je buik of hartje dat dit ijspegeltjes worden en dat die heel pijn gaan doen als je ze niet laat lopen. Ik vertel hem ook dat hij niet voor zijn mama hoeft te zorgen en dat zij nu gehoord heeft dat ze dit zelf mag gaan oppakken en uitwerken. Ook mama zegt direct tegen hem dat ze het zelf op zal pakken zodat er weer ruimte komt voor hem om zich te uiten.
Ik voel hem ontspannen onder mijn handen. En hij kijkt me aan en vraagt wat ik eigenlijk doe met mijn handen. Ik zeg; ik geef hartjes met mijn handen. En hij antwoord; daar worden mijn traantjes warm van zodat ze kunnen smelten he…
Als we klaar zijn klimt deze kleine kanjer ontspannen van de behandeltafel af en ik maak een afspraak met zijn mama.
-Sanne
24 jan 2015

Dat waar jij je aan ergert bij de ander,
is iets wat zich in jou bevindt.
Dat wat jij nodigt hebt van de ander,
en niet ontvangt,
heb je nodig van jezelf.
De ander wijst je op de gedachte
van tekort in jezelf.
Iedere keer wanneer je denkt,
ik heb dit van de ander nodig
om gelukkig te zijn,
om me gewaardeerd te voelen,
om me geliefd en gezien te voelen.
Mag je dit gaan spiegelen naar jezelf.
Zie het als een teken voor jezelf.
Wat je denkt dat je van de ander nodig hebt
is precies dat wat je jezelf niet geeft.
Ik wil graag dat er rekening
met mijn gevoelens wordt gehouden,
Hoeveel rekening hou je zelf met je gevoelens ?
Ik wil graag dat mijn grenzen gerespecteerd worden,
In hoeverre bewaak jij zelf je grenzen ?
Ik wil graag gewaardeerd worden.
Hoe groot is de waardering voor jezelf ?
Des te vaker je tegen ongevoeligheid, disrespect,
en gebrek aan waardering aanloopt.
Des te duidelijker krijg je de boodschap om je
eigen binnenwereld eens te onderzoeken.
‪#‎lichtflits‬