Ik kwam een oude ziel tegen, in een jong lichaam.
Vol met wijsheid en frustratie omdat ze zich gevangen voelde, met daaronder een sprankelend licht.
Het klopt dat onze maatschappij niet om weet te gaan met wijze kinderen. Kinderen die al vanuit hun ziel kunnen spreken en haarfijn de vinger kunnen leggen op jouw zere plek.
Ze kijken dwars door je heen. Zien alles wat jij verborgen wilt houden. Daarom confronteren ze je, maken ze van alles in je los, zodat jij gaat kijken naar jezelf.
Want diep van binnen weet je dat ze je ware Zelf kunnen zien.
Innerlijke wijsheid moet ook in een lichaam geboren worden, en wanneer je het geen ruimte biedt, zet je deze kinderen gevangen.
Andersom mogen deze kinderen leren dat er systemen zijn. En hoe die werken. Want dat waar ze tegenaan lopen zullen ze veranderen.
Daarom zijn ze nu hier.
Hun lichamelijke leeftijd is niet hun werkelijke leeftijd. En een van hun grootste struikelblokken. Wijsheid is voor velen nog leeftijdsafhankelijk. Zij willen graag op hetzelfde level met je praten, dat je open en eerlijk bent.
Ze hebben vaak te horen gekregen dat er iets mis aan hen is, en voelen zich anders. Presteren niet onder druk en zijn gauw verveeld. Hebben moeite met het platte van kennis, want wijsheid is hun ding.
Ze hebben ruimte voor inspiratie, het vrije denken, en filosoferen nodig. Dan worden ze wakker en gaat er iets stromen. Ze weten hun vrijheid zelf vorm te geven. En passen daarom niet in de hokjes.
Daarom is voor veel van deze kinderen het huidige onderwijs verstikkend, ze mogen niet genoeg zelf vormgeven. Hun creativiteit wordt niet ingezet, Men is niet nieuwsgierig naar de mens die achter de cijfers zit. En dat doet deze kinderen leeg lopen.
Ze kunnen weinig met hun wijsheid, omdat de wereld op kennis is gericht.
Ik kwam een oude ziel in een jong lichaam tegen….