Maand: september 2016

Een bang klein meisje

Haar moeder verteld me dat haar dochter doodsbang is op haar kamer, ze durft er al tijden niet te gaan slapen en is bang dat er brand uitbreekt en dat ze haar moeder kwijt zal raken.

Of ik eens mee wil voelen. Ik voel dat er een energie op haar kamer zit. Voor nu spreken we af dat het meisje voorlopig bij haar ouders in bed gaat slapen.

We spreken af dat ik op huisconsult kom.

Direct als ik binnenkom maakt diegene contact en ik ga eerst even rustig op het bed van haar dochter zitten. Dan komt er een lieve oudere dame bij me op bed zitten, en als ik vraag wie ze is, zie ik haar foto ineens op de kamer staan. Super oma verteld moeder mij. Ze is een tijdje geleden overleden. Deze vrouw laat me een beeld zien van een moeder met een klein kind aan de hand. En mijn aandacht gaat naar de hoek van de kamer, daar staat een persoon maar ik voel nog niet direct wat degene me wilt vertellen.

Ik krijg steeds het beeld te zien van de moeder met het kind aan haar hand. Ik krijg hoofdpijn en voel hoe hoog deze energie in zijn eigen energie zit, het voelt idd niet fijn.

Ik krijg een beeld van een brand te zien. Is er pasgeleden ergens brand geweest vraag ik? In de eerste instantie valt t kwartje niet meteen, maar dan staat de moeder op en haalt een rouwkaartje van het prikbord.

Ja zegt ze, mijn oom heeft een tijdje terug een auto in brand gestoken. Deze man bleek al langer niet meer in de realiteit te leven verteld ze en had last van psychoses. Hij heeft zich kortgeleden van het leven beroofd. Het blijkt de zoon van super oma te zijn. En ze verteld verder dat deze vrouw, de moeder van de man, hierdoor haar zoon al lange tijd kwijt was. Als ik haar vraag vanaf wanneer haar dochter niet meer alleen op haar kamer durft te slapen, blijkt dat precies vanaf het moment te zijn dat hij overleden is.

En dan maakt hij weer contact met me, ik voel zijn angst en verdriet en beide zijn zoekende, eigenlijk naar elkaar. Het voelt eenzaam en ik voel een diepe angst om geliefde te verliezen.

En hierdoor word de moeder zelf geraakt, zij kent namelijk deze gevoelens van verlatenheid ook, ze heeft als kind haar eigen moeder verloren. Haar dochter spiegelt haar eigen angst om geliefde kwijt te raken. En dat laat ik haar even bewust voelen.
Ik laat haar uitspreken richting haar dochter; alles wat van mij is, laat dat bij mij. Ik pak het op, jij mag het loslaten. Dit is van mij.
De energie in de hoek van de kamer wordt rustiger, en ik vertel dat hij niet voor het meisje hoeft te zorgen. Dat haar moeder dat zelf kan, en dat hij naar zijn eigen moeder mag gaan. En dan zie ik ze samen hand in hand staan, en steeds word het rustiger op de kamer.

Ik reinig de kamer nog en sluit het consult af.

Diezelfde avond krijg ik van moeder een berichtje;
Ze is vanavond rustig op haar eigen kamer gaan slapen, ze zei dat ze voelde dat het nu veel fijner en rustiger op haar kamertje was. Wel nog een beetje spannend, maar slapen ging nu wel weer.

Ook de volgende ochtend krijg ik een bericht dat ze heerlijk geslapen heeft. Als ik moeder weer zie, krijg ik een dikke knuffel. Die moest ik je geven van mijn dochter.

Dank je wel lieve moeder en dochter voor deze mooie reis <3

-Sanne

Een vrouw komt bij me, ze is moe.

Haar dochter vraagt veel aandacht van haar, constant wilt zij haar aandacht, ze claimt haar volledig.
Als ze naar bed moet, als ze zelf weg moet of moet gaan werken. Ze durft niet alleen te zijn en wilt haar moeder bij zich. Ze weet niet meer wat ze moet doen.

Als ik ga voelen, voel ik dat ze zelf niet helemaal hier is en ik zie een beeld van haar als jonge vrouw waarin ze erg mager is. Ik geef dit aan haar terug, en ze verteld me dat ze vroeger een eetprobleem gehad heeft, anorexia.

Ik voel haar angst, en deze voelt als een angst voor het leven zelf. Om er volledig te zijn en het leven te doorstaan. En ze wordt hierdoor diepgeraakt. Ze geeft aan dat ze eigenlijk al heel haar leven het gevoel heeft dat ze niet weet wat ze hier op aarde doet, ze voelt zich niet thuis. Ik voel haar eenzaamheid, en zo voelt ze zich ook zegt ze.
Alleen en eenzaam.

Haar energiesysteem zit erg hoog, het is alsnog ze er niet helemaal is. Als ik verder voel komt haar moeder in beeld voorbij. Zij is ook verdrietig, en heeft veel hartzeer. Ik krijg door dat er nog een kindje was. Dat klopt zegt ze, ik was eigenlijk niet alleen, mijn moeder was zwanger van een tweeling.

Het kind, haar zusje blijkt, komt bij me door en vraagt me te zeggen om haar zus te vertellen dat het ok is. Dit is haar lot, en het was niet bedoeld om hier om aarde te zijn.

Leef alsjeblieft zegt ze! Leef voor jezelf, en draag je leven dan aan mij op!

Zo mooi en zo emotioneel. Onbewust is deze vermoeide vrouw loyaal aan haar ongeboren tweelingzus gebleven. Zij kon er niet zijn, en dus is zijzelf ook zo gaan leven. Niet helemaal hier, afwezig, en dat voelt haar eigen dochter.
Met een groot gemis in haar hart, alsof ze en stuk van zichzelf kwijt was. En dat was ook zo.

Zij mag nu voor de volle 100% gaan leven, en genieten. En er zijn.

Ze vindt het lastig, om afscheid te nemen van haar te nemen. Maar ik vertel haar dat ze haar zus in haar hart mag nemen, en dan rustig aan los mag laten. Om haar eigen leven te gaan leiden, op haar eigen benen te gaan staan. Zo kan ze haar eigen dochter voordoen dat ze hier is, dat het veilig is en dat ze mag loslaten.

Ze belt me een paar dagen later op dat haar dochtertje een stuk rustiger is, minder bang om mama kwijt te raken, want daar ging het om.

Ze is rustig aan wat meer in haar lijf aan het zakken, stap voor stap komt ze weer meer hier, in het nu, bij zichzelf.

Dank je wel mooi mens voor deze mooie reis!

-Sanne

Een tijdje terug werd ik gebeld door een moeder. Haar dochter van 19 heeft last van hevige paniekaanvallen.

Tijdens het telefoongesprek kan ik de doodsangst en het angstzweet voelen. We maken een afspraak, en spreken af dat ze alleen, zonder haar moeder, naar me toe komt.
Als ze bij me komt, zie ik een gevoelige jonge bange vrouw, die zich vreselijk onveilig voelt.

Ik voel haar angst, en als ik haar vraag of ze bang is barst ze is tranen uit. Ze kan en durft niet alleen te zijn, ze wilt alles zo graag goed en perfect doen waardoor ze de lat zo vreselijk hoog voor haarzelf heeft gelegd dat ze bang is om is alles te falen.

Als ik verder ga voelen, zie ik haar verstopt zitten in een gesloten kast, helemaal donker.
Ze herkent dit beeld meteen uit haar jeugd, en verteld me dat ze vroeger zichzelf in de kast opsloot wanneer ze bang was.

Meteen onstaat er een beeld van haar voorouders, in de oorlog, waar zij zich moesten verstoppen om te overleven. In een donkere ruimte, om niet gevonden te worden, waar de angst diep voelbaar is.

Ik voel aan haar dat ze wat begint te ontspannen, en nodig haar eerst uit om te komen staan en te voelen wat van haar is, en wat niet. Ze zit heel hoog in haar energie, waardoor de paniek op haar borst steeds voelbaar is. Rustig neem ik haar mee naar de energie van de aarde. Op deze manier leert ze eerst dat zij, zij is. Dat ze niet haar angst is, maar heeft. Ze ontspant nog meer, en haar gevoelige systeem reageert op alles wat we samen doen.

Rustig aan voer ik samen met haar angsten af op de behandeltafel, zij bepaald wat er allemaal losgelaten kan en mag worden. De oude verbinding van haar grootouders, haar eigen angsten die ze vasthield. Alles op een rustige en veilige manier. Ze krijgt oefeningen mee om elke dag bewust bij zichzelf te blijven en te gronden.

In een volgende afspraak laat ik haar kennis maken via een familieopstelling, met haar eigen veiligheid. Ze leert voelen, dat deze in haarzelf zit. En ze zegt; ik heb deze altijd bij andere gezocht. En haar gezicht heeft inmiddels weer meer kleur, en vreugde.

De paar keren erna als ze komt, zie ik haar veranderen. Haar paniek is vele malen minder, en als ze haar angst en paniek wel voelt, weet ze dat ze niet meer hoeft te zoeken. Dat ze haar veilige basis in haarzelf heeft zitten. En dat maakt haar zekerder zie.
Alles wat niet van haarzelf was, heeft ze losgelaten. Ze mag nu verantwoordelijkheid nemen voor wat van haar is. Ze mag er zijn, en hoeft haar best daar niet voor te doen. Ze is goed zoals ze is. En daar zit ze tijdens de laatste afspraak aan mijn tafel, puur, verzekerd, meer open en rustiger in haar lijf.

Mooie jonge vrouw, dank je wel voor deze mooie reis! Je bent veilig, je mag er zijn

-Sanne