Als ik mijn kleine man naar bedje breng kletsen we en vertellen we elkaar altijd over hoe we onze dag beleefd hebben. Wat was er allemaal fijn vandaag en waren er ook dingen die niet zo fijn voelde..
Hij begint te vertellen over hoe er vandaag een kindje naar hem toe was gekomen. Het kindje noemde mij een stom rot kind mama!
Eerst krijgt mijn moederhart een soort steek en wil ik het liefst iets zeggen waardoor ik totaal bij mezelf weg zou gaan. Mijn eigen innerlijk kind laat zich even horen en zien en ik voel mijn eigen oude pijn even opkomen. Ik ken die pijn en in gedachte omarm ik mijn eigen ik.
Wat een onvriendelijke woorden zijn dat. Wat vind je daarvan dat hij dat zegt tegen jou? Ik vind het niet leuk, dat zijn woordjes die pijn doen. Ja dat snap ik zeg ik vraag aan hem vind jíj jezelf een stom rot kind?
Nee, dat vind ik niet mama.
Weet je wat je doet mees zeg ik, geef de woordjes die pijn doen maar terug aan dat kindje. En elke keer als iemand woordjes gebruikt die pijn doen, dan zeg maar dat je de woordjes niet hoeft. Laat de woordjes precies bij diegene. Ze zijn namelijk niet van jou, je hoeft er niks mee te doen.
Jij bent jij, en jij bent goed zoals je bent.
Ik geef m een kus, en loop naar beneden en hij roept nog; Mama!
Ja zeg ik…
Jij zit in mijn hartje!
Jij ook bij mij schat, jij ook bij mij