In 2014 richtte ik De Krachtwijzer op..

Door mijn moederschap werd er gevraagd om op een ander manier naar dingen te kijken. Naar mijn kinderen, naar mezelf, mijn omgeving èn naar de geschiedenis van mijn voorouders.  Ik leer(de) zo veel over, en mezelf beter kennen.

Om een veilige bodem te bieden om allereerst met jezelf en je éigen levenservaringen aan de slag te gaan. En hierdoor direct kinderen te ontlasten door ze voor te gaan om je eigen dikke shit op te pakken en ze te leren omgaan met hún levenslessen. En de nodige draagkracht en een stevige basis de ontwikkelen.

Daarnaast om te groeien, met mensen en van elkaar. Dat had ook zijn weerslag op mijn kijk op hoe ik in het leven stond, op mijn relatie, gezin, werk en mijn gezondheid. (lees hier mijn blog over mijn ziekteproces) Hier ontstond de motivatie om een leer & ontmoetingsplek te creëren om aan jezelf te kunnen werken waarbij de verkregen groei dagelijks toepasbaar is in je eigen leven èn in het leven van je kinderen.. Je komt hier met een intrinsieke motivatie waarbij er gewerkt wordt met een unieke ambacht. Een levensschool om het leven te beleven met alle hobbels en kuilen en een veilige plek om met levensvragen aan de slag te kunnen waarbij je gewoon mens kunt zijn. 

Ik loop hier een tijdje mee op je levenspad. 

Ik ontmoet je graag

Een van de mooiste stukjes die zich openbaren tijdens iemands groeiproces zijn de levensverhalen die uit de schaduw gehaald worden. Ze worden hier verteld en gedeeld maar pas daarna, als er licht op mag schijnen en dat deel weer even opnieuw gevoeld en ervaren kan worden wordt er zichtbaar dat er goudstof zit in die verhalen. Alsof je iets ophaalt wat je tijdens zo’n verhaal ooit verloren bent en dat weer leert inzetten in je leven (of in je werk). Die kwetsbaarheid maakt zichtbaar en geeft tegelijkertijd een stevige en krachtige bodem met een rauwe en pure eigenheid.