IN 2014 RICHTTE IK DE KRACHTWIJZER OP….

Door mijn moederschap werd er gevraagd om op een ander manier naar dingen te kijken. Naar mijn kinderen, naar mezelf, mijn omgeving èn naar de geschiedenis van mijn voorouders.  Ik leer(de) zo veel over, en mezelf beter kennen.

Om een veilige bodem te bieden om allereerst met jezelf en je éigen levenservaringen aan de slag te gaan. En hierdoor direct kinderen te ontlasten door ze voor te gaan om je eigen dikke shit op te pakken en ze te leren omgaan met hún levenslessen. En de nodige draagkracht te ontwikkelen.

Daarnaast om te groeien, met mensen en van elkaar. Dat had ook zijn weerslag op mijn kijk op hoe ik in het leven stond, op mijn relatie, gezin, werk en mijn gezondheid. (lees hier mijn blog over mijn ziekteproces) Hier ontstond de motivatie om een leer & ontmoetingsplek te creëren om aan jezelf te kunnen werken waarbij de verkregen groei dagelijks toepasbaar is. Je komt hier met een intrinsieke motivatie waarbij er gewerkt wordt met een unieke ambacht. Een levensschool om het leven te beleven met alle hobbels en kuilen en een veilige plek om met levensvragen aan de slag te kunnen waarbij je gewoon mens kunt zijn. 

Ik loop hier een tijdje mee op je levenspad

Je ergens onbewust van zijn, iets niet kennen, is een leertraject. Tijdens deze groei en leertrajecten leer je anders naar dingen kijken op je levenspad. En niet alleen wat jij hebt meegemaakt maar ook naar de geschiedenis van je voorouders.
Je tegenslagen maar ook bepaald gedrag op een andere manier gaan interpeteren zodat er op jouw eigen binnenwereld beweging kan ontstaan en je je eigen onverwerkte ervaringen kunt gaan doorwerken. Van jouw wonden en krassen brandstof maken en gaan gebruiken als gereedschap. Je leert de vruchten plukken van je ervaringen welke duurzame groei en ontwikkeling oplevert zowel op het gebied van leven, gezin, relaties, en werk. Dat is een van de grote drijfveren achter De krachtwijzer. Het is een levenswijze waarmee je nooit klaar bent maar nieuwe leer en ontwikkelpunten aangaat. Het doorwerken daarvan en afpellen daarvan geeft kwaliteiten.

Het gaat erom dat je uiteindelijk vanuit opgedane kennis, jouw waarheid en eigen doorleefde ervaring je eigen leraar wordt waarbij je door telkens opnieuw te kiezen en verantwoordelijkheid te nemen je jezelf leert dragen in mooie maar ook minder mooie momenten.
Waarvoor grote dank aan mijn mentor, Pierre Rooymans, die mij bovenstaande leerde.
Het leven beleeft i.p.v. overleeft. Mens bent en kunt zijn. Dat is in mijn beleving, ècht leven……

Voel je welkom

Een van de mooiste stukjes die zich openbaren tijdens iemands groeiproces zijn de levensverhalen die uit de schaduw gehaald worden. Ze worden hier verteld en gedeeld maar pas daarna, als er licht op mag schijnen en dat deel weer even opnieuw gevoeld en ervaren kan worden wordt er zichtbaar dat er goudstof zit in die verhalen. Alsof je iets ophaalt wat je tijdens zo’n verhaal ooit verloren bent en dat weer leert inzetten in je leven (of in je werk). Die kwetsbaarheid maakt zichtbaar en geeft tegelijkertijd een stevige en krachtige bodem met een rauwe en pure eigenheid.

Een plek die zorgt voor opschudding, confrontatie en reflectie waarbij je veilig en al vlug tot de kern komt. Diepgaand maar luchtig, down to earth en dagelijks toepasbaar